Benzoterug

  • #24 van 31

    Alles was onzeker aan de vrouw die tegenover Dacian had gezeten. Ze kon niet goed vertellen wat ze wist, waar ze was de dag van het telefoontje, iets over haar oudste zoon. Het was een moeizaam gesprek geweest. Niet zozeer de onzekerheid was het die in zijn hoofd bleef rondspoken, maar haar laatste woorden. ‘Zorgen jullie dat hij veilig blijft?’ Het was alsof ze sprak over haar eigen zoon. Toen hij haar gevraagd had waarom het klonk alsof ze over haar eigen zoon sprak, had ze hem simpelweg geantwoord: ’Het is de jongen waarop mijn kleine Jacob verliefd geworden is’ 

    Ben zo terug – Bart

  • #23 van 31

    Dacian had afscheid genomen. Beveiliging was geregeld, het huis van Mohamed doorzocht. Op dit moment leek alles veilig. In de tram naar kantoor probeerde hij zijn gedachte op een rijtje te zetten. De onrust die door zijn hoofd suisde, vertaald naar zang en muziek door Jeff Buckley. “Wait in the fire, wait in the fire”

    Als het de broer is, dacht Dacian, zou het een Reichtag-moment moeten veroorzaken? Is dat de bedoeling?
    De jongen is helemaal alleen, niemand die hij verwacht wrok tegen hem te hebben.  
    En Jacob; opnieuw meegesleept in de problemen van zijn broer. 
    Klotesituatie voor allebei… Duidelijk!

    Ben zo terug – Bart

  • #22 van 31

    Mohamed en Jacob zaten stil tegenover hem. ‘De stem is te vervormd om te herkennen.’ Een flits van boosheid trok door de ogen van Jacob. ‘Is er nog iemand die we kunnen vragen?’ Er klok iets van verslagenheid, door in Dacian’s vraag. De jongens schudden hun hoofden. ‘Kan je broer…’ begon Dacian maar, de opgetrokken wenkbrouwen van Mohamed stopte hem even. ‘Zou het kunnen?’ Bepleitte hij.  Jacob sloeg zijn ogen naar de grond, zijn schouders zakte, schaamte nam bezit van zijn lichaam. ‘Ik weet het niet,’ antwoordde hij bijna fluisterend. ‘Misschien heeft mijn moeder iets gehoord; Robert woont nog thuis.’

    Ben zo terug – Bart

  • #21 van 31

    25/3/2023

    Vandaag een vrije dag! Wij zijn in het Rijksmuseum geweest. Daarna Amsterdam in om wat te eten en drinken. Samen met Mohamed langs de schilderijen geslenterd en vooral veel gesproken. Herken hem eigenlijk niet meer van de eerste interacties die we hadden. Het ijzige is eraf en overgegaan in een vriendelijke gast. We hebben het gehad over onze families. Niet het gezelligste onderwerp. Zijn ouders zijn tijdens het vluchten omgekomen. Hij is hier alleen. 
    Robert kwam ter sprake. Die destijds twee “illegale” heeft mishandeld. Oprechte empathie voor mij, in die situatie. Daarna vrolijker. Bands, films, boeken en veel meer muziek!

    Ben zo terug – Bart

  • #20 van 31

    De audio stopt. ‘Ik heb geen idee’ zucht Mohamed. ‘Mag ik mijn partner een berichtje sturen?’ Dacian knikt. ‘Mag ik de naam van je partner?’ vraagt Dacian. Mohamed twijfelt. Dacian herkent de stilte die gevallen is. ‘Is er iets met je partner?’ vraagt hij Mohamed. ‘Jacob heeft een hoop gedoe gehad. Zijn broer is een probleem!’ het klonk scherper dan hij eigenlijk wilde. 
    Mohamed stuurde het berichtje en na een paar seconde stond een zéér verwarde Jacob in de deuropening. Mohamed schoof de stoel naast hem opzij om plaats te maken voor Jacob. ‘Wil je hier naar luisteren?’ vroeg Dacian.

  • #19 van 31

    16/3/2023

    Vandaag een feestje! We hebben het gehaald! De groep vrienden die wij hebben opgebouwd in het eerste jaar, is uitgebreid met de mensen waarmee wij nu hebben samengewerkt. De stukken van het onderzoek zijn nu afgerond. Gelaten ontspanning.
    Mohamed en ik hebben de hele avond zitten praten. Ik heb me eerder afgevraagd hoelang het zou duren voor ik met mijn broer en zijn acties geconfronteerd zou worden… dat was vanavond. Gelukkig hebben wij ondertussen een betere band opgebouwd. “Ik wilde de samenwerking niet op het spel zetten door je ermee te benaderen.” Owjee… hij kwam er zó voorzichtig mee aan. 

    Ben zo terug – Bart

  • #18 van 31

    Mohamed haalde diep adem, probeerde zijn hartslag onder controle te krijgen. De agent tegenover hem was uitgesproken en had een stortvloed aan emoties in hem opgeroepen. Het kwam neer op: “Iemand plant een aanslag op je leven!” Wat moet je voelen op zo’n moment? Hij merkte dat zijn hand naar zijn telefoon greep. In volle paniek probeerde hij te bedenken wie hij wilde bereiken. ‘Weet je zeker dat het over mij gaat?’ hoorde hij zichzelf vragen. De agent knikte alleen maar. Vroeg hem te luisteren naar een audiofragment. Hoorde hij iets bekends?
    Maar de stem was vervormd, onderdrukt door iets.

    Ben zo terug – Bart

  • #17 van 31

    ‘Het telefoontje dat we kregen ging over jou’ Dacian en Mohamed waren in een kleine ruimte gaan zitten. ‘Het telefoontje is wat onsamenhangend, maar het komt erop neer dat er een aanslag op jouw leven word gepland.’ Mohamed knipperde een paar keer zonder enige emotie. ‘We weten alleen niet wie die aanslag aan het plannen is, daarom ben ik hier.’ Dacian pakte zijn telefoon en zocht naar het audiobestand. ‘Weet je zeker dat het over mij gaat?’ vroeg Mohamed. Dacian knikte. ‘Zou je kunnen aangeven of je de stem herkent?’ Dacian tikte op play. Esther’s stem klonk uit de telefoon.

    Ben zo terug – Bart

  • #16 van 31

    21/2/2023

    De gesprekken zijn… niet echt gaande. Het blijft moeilijk hem te peilen. (Leuk onder de omstandigheden, statistieken!) Ik heb nog geprobeerd om iets af te spreken zodat we samen aan ons deel van het onderzoek konden werken. Toen kreeg ik wat vragen toebedeeld. Tijdens de colleges was het wat moeilijker aan mij te ontkomen. We zaten naast elkaar, stil te typen. Ik had hem al een paar keer zien rondzeulen met een fles ijsthee. De eerste kans die ik kreeg ging ik wat drinken halen. Charme-offensief! De glimlach die ik terugkreeg leek gemeend, maar wel alsof het hem pijn deed.

    Ben zo terug – Bart

  • #15 van 31

    “Ben ik in de problemen ofzo?” had Mohamed gevraagd. Dacian schudde zijn hoofd terwijl hij zijn spullen pakte. Het telefoongesprek speelde steeds door zijn hoofd. Uit zijn oortjes kwam pianomuziek, net luid genoeg om boven het geluid van de tram uit te komen. 
    Dacian probeerde zich voor te stellen hoe het moest zijn om zo’n telefoontje te krijgen. Vanuit het niets! Wat zou hij zelf denken? Beste is zo duidelijk mogelijk uiteen te zetten wat er aan de hand is. Welke stappen er zouden volgen. 
    “So I put it plain and simple just like front page news” zingt Beth Hart. 

    Ben zo terug – Bart