Het waren de woorden die mij onderuit haalde. Niet dat ik niet begreep hoe ik ze moest gebruiken, ik kon ze niet schrijven. Als klein jongetje trok ik de lijntjes over, die de letters vormde, in de voltooide puzzelboekjes van mijn opa en oma. Gefascineerd door de betekenis van woorden en de macht die schrijven je kon geven. Hoewel het lastig wordt diezelfde magie terug te vinden voor het schrijven, als je bij iedere letter die je met veel moeite op papier hebt gekregen, verbeterd wordt. Gelukkig had ik altijd nog de taal, het gesproken woord en waren er woordenboeken vol met nieuwe woorden te lezen. De kasten vol met boeken die met veel doorzettingsvermogen overwonnen konden worden.

Laat ik mijzelf voorstellen: Mijn naam is Bart. Ik schrijf omdat ik té veel verhalen in mijn hoofd heb om die allemaal voor mijzelf te bewaren. Op deze plaats laat ik iets van mijn fantasieën los.

Ben zo terug – Bart