Zijn hand pakte het zwarte vinyl uit de hoes. Het geluid uit de boxen rolde over de vloer kaatste via de wanden de ruimte door. Het was donker. De lantarenpalen buiten waren in protest gegaan tegen de wereld. Het lichtje van de platenspeler gaf alles een oranje waas. Hij schonk zichzelf een glas rode wijn in, ging in de zwartleren stoel zitten. Een stem zonder lichaam vloog door de kamer. “Is dit de wereld die wij hebben gecreëerd?” vroeg de stem zichzelf af. Hij nam een slok van de bijna zwarte vloeistof en knikte. ‘Dit is wat wij hebben gecreëerd.’
Ben zo terug – Bart
Geef een reactie