De geschiedenis houdt me wakker s ’nachts. De tijd, gedrevenheid en woede trekt mij aan. Wat ik weet en nog moet leren, wat er zich tegen mij kan keren. Het zijn de distopische verbeeldingen van een wereld die mij bekend is en totaal vreemd. Het verlangen naar het lichaam, naar de intimiteit en tegelijkertijd. De eenzaamheid en de ontkenning van het bestaan. Het bestaan! Welk bestaan is er nog als je wordt ontkent? Gevangen wederom; in een tijdsbeeld, dat wat de wereld niets scheelt. Waar te beginnen, als het einde zo snel nadert?
HIER!
lees hier over David Wojnarowicz en zie meer van zijn werk.
Ben zo terug – Bart
Geef een reactie