Soms ga ik op een wandeling. De speren van zomergras zie ik dan. Zij ontwaken opnieuw uit de grond. Geprikt door korenaren volg ik mijn weg door de lichtgroene wei. En… als de zomer de mens wil verraden, gooit zij met snijdende wind en scherpe regens. Voorzichtige stappen zet ik tussen “Het bloemenpuin”. Wat de zon en de aarde eerst samen maakten, verscheuren de wind en de regen.
De avond nadert, opnieuw loop ik verder. Op pad in het zomers avondvondblauw. Tussen de jonge bladeren door, een open plek en beschutting; waar ik een zee van dansende narcissen zag. Waar boven, In de hemel, violet gekleurde wolken.
Verder loop ik verder… en nooit kom ik thuis. Door parken en woestijnen en bloemen van het kwaad. Tot het eind van september en bladen van gras. Door de gedichten… in memoriam mijzelf.
Ver boven vijvers uit en ver boven de dalen,
Ver boven het bos en oceanen….
Zit ik dan, voor het raam. Door zusters en broeders verlaten. Die mij hier voor eeuwig laten, én gaan. Dan droom ik van een wandeling.
Dan droom ik mijn weg via woorden en talen en laat ik mijn rolstoel hier staan. Door wonderlijk najaar, mijn ravenzwart haar geraakt door premature vorst.
Pas als de laatste klanken mijn lippen verlaten en de stilte valt.
Pas dán ben ik weer terug.
Ben zo terug – Bart
Leaves of Grass van Walt Whitman
Gevoel van Arthur Rimbaud vertaling Paul Claes
In Memoriam Mijzelf van J. Slauerhoff
Bloemen van het Kwaad van Charles Baudelaire vertaling Peter Verstegen
Zo eenzaam als een wolk alleen van William Wordsworth vertaling Ivo van Strijtem
Onweer in het Moeras van M. Vasalis
End of September van Sándor Petöfi eng. vertaling George Szirtes