Waterland
De opgeworpen bescherming tegen zoute tranen
De droogvallende vlakte, het waterland
Het krijsen van vechtende meeuwen
Vanaf deze bescherming kijk ik neer
Met het weg ebbende water wil ik verdwijnen
De bescherming tegen het zeer
#11435
Afwezigheid, een spel van dag en nacht
door bladeren in schaduw en licht
zoals ik daar zat en aan hem dacht
mompel ik het twintigste gedicht
het spreekt van liefde, passie, hartzeer
een vergulde toekomst weggenomen
volledig verlaten door mijn eer
niet eerder zag ik een ander komen
gespiegeld lichaam, het zelfde leven
van ver zag ik hem naderen
mooier dan de woorden die zijn geschreven
applaus van regen op de bladeren
voor de stille liefde bedreven
een nieuwe moed stroomt door mijn aderen
De Maan
Een witte zon verlicht de nachtelijke hemel, een stad in beweging.
Hij bleekt met zijn stralen het kleurige bestaan.
Begeleid de nachtelijke brakers, en streelt de liefde die pas ontluikt.
Hij beziet alles zonder gêne.
Een geile verovering, dronken man, een verloren schoen.
Zijn even beeld zou blozen bij het schijnen op deze wereld.
Ben zo terug – Bart