Een trompet in de duisternis schalt over het slagveld. De soldaten zijn alleen met velen. In hun toegewezen loopgraven. Het gestolde bloed, waarin de wagens vastlopen, schittert in het witte licht van de maansikkel. Het stukgetrapte gras en de wereld veranderd in een modderpoel. Daar klinkt zacht een mannenstem, in de desolate ruimte. De moed wordt nog gezocht. Hun leiders van de wereld verwikkeld in de beeldvorming. In optochten en parades. Hij zingt; laat ons nu slapen. Een tweede stem klinkt vanaf de andere kant. Bijval klinkt door de nacht. De gevallenen slaapt, een nachtmerrie die voor de wakkere wacht.
Ben zo terug – Bart