De donder rommelde in de verte. Ik had de bliksem niet gezien. Waar ik mij bevond was er alleen nog maar regen. De wolken werden door de wind in mijn richting gestuwd.
“Gillend rende de kinderen over straat richting de veiligheid van hun huizen. Als het niet harder ging regenen, zou het woud in lichterlaaie staan. Er was geen andere mogelijkheid dan door het woud heen. De groep reizigers moesten aan de andere kant zijn.”
‘Het is te gevaarlijk als het buiten onweert’, hoorde ik een moeder haar zoon uitleggen toen hij vroeg waarom hij naar binnen moest.
“Te gevaarlijk…”
Ben zo terug – Bart