Ymir was van het pad af gelopen, het groene grasland in. Het wilde gras kwam tot aan zijn knieën. Verderop in een glooiing vond hij een platgetrapt stuk gras. In het midden lag een bundeltje. Nieuwsgierig naar de inhoud kwam Ymir dichterbij. Er leek niemand in de buurt te zijn. Hij knielde neer en opende de bundel. Een trui en een broek, wat brood en een ansichtkaart: Voor moeder. “Ik geniet met volle teugen van de wereld.” Met een postzegel en al. Ymir stopte de kaart bijzicht en besloot het bij de volgende brievenbus te posten. Glimlachend liep hij verder.
Ben zo terug – Bart