BenZoTerug

Auteur: Bart

  • Een ander

    Zijn twee dagen stoppels schuren langs mijn schouderblad. Zijn lippen tegen mijn nek. De adem en kippenvel. Hij trekt mij tegen zich aan. ‘Ik moet morgenochtend vroeg weg…’ spreekt zijn schorre stem, meer in het algemeen. Een zoen. De haren op zijn borst kriebelen mijn rug. Langzaam komt zijn lichaam in beweging. Slaat het laken van zich af en stapt uit bed. ‘Ik ga douchen’. Alleen, bleef ik in een eindeloos bed. Straks is hij een ander. Ik snuif zijn geur, een geest. Straks is hij in pak.
    In de zomer vind ik hem leuker; langere haren een robuuster personage.

    Ben zo terug – Bart

  • Gesprek

    ‘Waar kijk je naar?’

    ‘Je ogen.’

    ‘En?’

    ‘Ik probeer er achter te komen wat je ziet.’

    ‘Ik kijk naar jou’

    ‘Ja, ik zie mijzelf weerspiegeld in je pupil.’

    ‘Dat zie ik…’

    ‘Oké. Als ik naar jou kijk zie ik een sterke man die met een glimlach midden in zijn leven staat. Die sterk is, waar ik mij veilig bij voel en waar ik mij sterk tot voel aangetrokken.’

    ‘Wil je dat ik je opsom?’

    ‘Nee. Ik zoek naar de betekenis van jouw kijken. Misschien gaat het wel meer over mijzelf.’

    ‘Wat zie je in mijn kijken?’

    ‘Jaloezie over de baardgroei…’

     

    Ben zo terug – Bart

  • De bel II

    Haar zwarte lakschoenen waren door de modder besmeurd toen zij voor zijn deur stond te wachten. Zij had aangebeld en terwijl ze wachtte probeerde zij met een papieren zakdoekje haar schoenen van de modder te ontdoen. Haar aktetas onder haar arm geklemd drukte zij nogmaals op de bel. Nu zij beter oplette hoorde ze helemaal niets. Het was haar de eerste keer niet eens opgevallen. De wind suisde rond haar hoofd. Met haar oor tegen de deur probeerde zij het nog een keer.
    Met een triomfantelijk gezicht verscheen de oude man voor het raampje en zei: ‘Ik ga hier niét weg!’

    Ben zo terug – Bart

  • De bel I

    Het kleine huisje lag verscholen in het landschap dat Hendrik Marsman in zijn “Herinnering aan Holland” beschreef. Het was de tweede poging die zij waagde om de oude man te bezoeken. Het was haar taak de man over te halen zijn oude huis te verlaten. De geweldige ruimte uit te stappen en zich te laten bemoederen in een aanleunflat. Hij wist van haar komst, toch had hij niet open gedaan. De olmen-laan waaraan zijn kleine boerderijtje lag zal snel door de grote machines worden verdrukt. Zij had zijn hoofd even voor het raam zien verschijnen tussen raampost en plant.

    Ben zo terug – Bart

  • Mijn boekenkast is vol

    Mijn boekenkast is vol, te vol!
    Of het nu om Les Misèrables gaat, de bijbel die teveel ruimte beslaat. Of de onzinnigheden die ik verzameld heb. Het staat er allemaal. In Engels en Nederlands, Hongaars en Frans. Er staat een hoeveelheid aan fantasie en een hoekje voor het genre. En links helemaal onderin… één vakje muziek. Niet geschreven maar gespeeld op zwart-kleurig plastiek. Er staan paperbacks en hardcovers en zelfs een paar met een niet. In alle kleuren die je maar verzinnen kunt. De Russische-bibliotheek, de Griekse wijsbegeerte en de Oosterse mystiek. En bovenop Plato, Couperus en Meijsing.

  • Vogel

    Tegen het raam van mijn woonkamer hebben twee zwaluwen een nestje gebouwd. Ik had te lang gewacht met mijn besluit om het nestje weg te halen. Het zachte gepiep van de jongen had mijn beslissingstijd ingehaald. De zwaluwen vlogen af en aan met eten voor de jongen. Het leek alsof zij door het glas kwamen vliegen. Na een paar weken was het gepiep over. Ik had de jongelingen niet zien uitvliegen. Het was zeker gebeurd toen ik er niet was. Ik heb ze nooit meer gezien totdat ik afgelopen week thuis kwam en eenzelfde bouwsel tegen mijn raam aan vond.

    Ben zo terug – Bart

  • Overpeinzing

    Zijn hand pakte het zwarte vinyl uit de hoes. Het geluid uit de boxen rolde over de vloer kaatste via de wanden de ruimte door. Het was donker. De lantarenpalen buiten waren in protest gegaan tegen de wereld. Het lichtje van de platenspeler gaf alles een oranje waas. Hij schonk zichzelf een glas rode wijn in, ging in de zwartleren stoel zitten. Een stem zonder lichaam vloog door de kamer. “Is dit de wereld die wij hebben gecreëerd?” vroeg de stem zichzelf af. Hij nam een slok van de bijna zwarte vloeistof en knikte. ‘Dit is wat wij hebben gecreëerd.’

    Ben zo terug – Bart

  • Afwas

    Het water was warm en het sop omsloot haar handen. Voorzichtig liet zij de vaat in het water glijden en pakte de borstel. Zij vond het prettig om de afwas te doen. Er was tijd om na te denken zonder dat er iemand vragen stelde. Het porselein voelde glad in het water. Haar gedachte bij de personages van het boek dat ze aan het lezen was. Ze zette de mok op het aanrecht-doek, waste het bord waarvan ze had gegeten en het bestek af. Met de vaatdoek droogde ze alles en zette de spullen voorzichtig terug op zijn plaats.

    Ben zo terug – Bart

  • De wereld op papier

    Zij knipte. Haar gezicht licht gespannen als in een trance. Gelezen had ze alles al, nu was het tijd het te verzamelen. Had Tolstoj niet de oorlog van zijn land proberen te ontrafelen in zijn meesterwerk? Hoeveel boeken had Victor Hugo nodig gehad om de Franse revolutie te beschrijven? Haar doel was grootser. Met elke zin moest een gedeelte van de wereld worden ontsloten. Wat schetste de wereld duidelijker dan dagbladen en magazines. Koppen, de kleinste artikelen over gevoel en foto’s. Het was haar levenswerk, dagen lang te knippen uit díe papieren. De wereld was te groot om te vangen.

    Ben zo terug – Bart

  • 100 woorden augustus

    Elke dag een kort verhaaltje van honderd woorden gedurende de hele maand augustus.

    tot snel!

    Ben zo terug – Bart